Derler ki, “Gurbet insanın karnını doyurur ama kalbini hep aç bırakırmış.” Peki kimdir gurbetçi; uzak diyarlarda, bir lokantada masanın üstünde “Sapanca” yazılı bir su şişesini görünce kalbi acıkanlar mı? Yoksa kendi memleketinde, gözü de karnı da hep aç kalanlar mı? Bu yazı, kalbi Sapanca’ya aç kalanlar için…Belki birkaç satır, bir yudum su gibi iyi gelir....