Sapanca’nın Dijital Platform Tercihi

Sapanca’da bilgiye ulaşmak giderek zorlaşıyor. Duyurular sosyal medyanın geçici dünyasında kaybolurken, halk gerçek ve güvenilir bilgiye erişmekte güçlük çekiyor. Sorumluluk taşıyan her yapı sosyal medyada yer alsa da, kalıcı, şeffaf ve erişilebilir bir dijital hafıza/web sitesi bulunmuyor. Bu yazıda, Sapanca’nın geleceği için web sitelerinin neden vazgeçilmez bir ihtiyaç olduğunu, sosyal medyanın neden tek başına yeterli olmadığını anlatmaya çalışacağız.

---

---

Sapanca’da bilgiye ulaşmak artık zorlaştı.
Duyurular sosyal medyanın dar sınırlarında sıkıştı,
detaylar ise iz bırakmadan uçup gidiyor.
Halk ise gerçeklerden haberdar edilmek yerine, sadece gelişen olaylara “maruz bırakılıyor”

Belediye’den siyasi parti temsilcilerine, STK’lardan işletmelere kadar herkes sosyal medyada var;
ama güvenilir, güncel ve erişilebilir bir web sitesi yok ortada.

Şunu net olarak biliyoruz:
Bilgi paylaşılsın diye vardır.
Bilgi halkla buluşmuyorsa, adı bilgi değil, ayrıcalıktır.
Kamuya ait olan, kamuya açık olmalı.

Şeffaflık süslenerek değil, belgelenerek olur.
Sorumluluk taşıyan her yapı, geçici değil; kalıcı olmalıdır.
Samimi olmalı, halk ciddiye alınmalıdır.

Çünkü Sapanca sadece 30 milyon nüfusun geçiş güzergâhında değil,
Dünya nüfusunun bir tık uzağındadır.

Ve Sapanca gibi köklü bir yer, dijitalde de köklü olmalıdır.
Anlık etkiyle değil, kalıcı hafızayla yürümelidir.

İşte bu yüzden bu yazıya cüret ettik,
Sitem etmek için değil, hatırlatmak ve tavsiye etmek için.
Çünkü bu topraklara yakışan; geçici paylaşım değil, kalıcı hafızadır.

Web Sitesi Ne Kazandırır?

Web sitesi kurmak emek ister, istikrar ister.
Ama kazandırdığı şey yalnızca bilgi değildir.
Güven verir… Açıklık sağlar… Kalıcılık sunar.

Bir site, yalnız sahibine değil; herkese dokunur.
Çünkü bir web sitesi:

Unutur gibi yapamaz. Yapılan iş, alınan karar, harcanan bütçe…
Hepsi oradadır. Arşiv olur, hafıza olur.

Yön gösterir; “Ne oldu?”, “Ne yapılacak?”, “Kime verildi?” diye sorulduğunda laf değil yanıt verir.

Kolay ulaşılır; arayan dolanmaz, sözü değil bilgiyi bulur.

Belgelidir; story uçar, PDF kalır. Görsel geçer, dosya durur.
Zamanın karşısında dimdik duran bir tanıktır.

Herkese açıktır; yaşlı okur, görme engelli ulaşır.
Dil bilmeyen bile bilgiyle buluşur.
Erişim, eşitlikten doğar.

Öğreticidir; kurslar, etkinlikler, atölyeler… Hepsi bir çatı altında toplanır.
Veliler, gençler, öğrenciler yolunu orada bulur.

Ve en güzeli… kaynaktır; üyeler kadar hatta onlardan da öte:
Her insanın bir kaynak olduğunu hatırlatır.
Bir öneriyle, bir soruyla, bir duruşla…
Görünür kılındığında ışık olur.

Web sitesi, afiş değildir.
O, dijital bir hafızadır.
Kamusal bir kaynaktır.
Herkesin pusulasıdır.
Web siteleri bir ilçenin dijital ciddiyetidir.

Sosyal Medya Niye Yetmez?

Evet, sosyal medya kolaydır. Bir fotoğraf, birkaç emoji, anlık beğenilerle süslenir.
Ama zaman geçer, iz silinir.

Kalıcı değildir; bugün görürsün, yarın bulamazsın. Paylaşım akar, bilgi kaybolur.
Dün dendiği, bugün yok gibidir.

Yüzeyseldir; görseller parlar ama derinlik eksiktir. Göz alır ama gönül doymaz.

Eleştiriye kapalıdır; sorgulayan değil, alkışlayan görünür.
Detay sunmaz, düşünce açmaz.

Algı odaklıdır; güzel gösterilir, eksik gizlenir.
Gerçek, estetiğe kurban edilir.

Kırılgandır; Esnafa geçici reklam olur ama dijital kimlik yaratmaz.
Arama motorlarında izi kaybolur. Varlığı geçici, sesi soluktur.

Krizde işe yaramaz; afet gelir, haber değil söylenti yayılır.
Resmî bilgi yoktur, kaynak belirsiz, arşiv suskundur.

Sosyal medya hız sunar ama hafıza sunmaz. Beğeni toplar ama bilgi vermez.
Gösterir ama açıklamaz.

Geçicidir.
Göz içindir.
Oysa halkın ihtiyacı: duymak değil—bilmektir.
Ve bilmek için belge gerekir.
Arşiv gerekir.
Ciddiyet gerekir.

Yaşamsal Bir Mesele: Bilgiye Ulaşmak Herkesin Hakkı

Bir anne, çocuğu için yaz kursu arar.
Bir esnaf, Sapanca’ya gelen turistin onu bulmasını ister.
Bir yaşlı, küçücük harflerden değil— okunabilir, sade bir sayfadan bilgi almak ister.
Bir engelli, ekran okuyucuyla erişim sağlamak ister.
Bir öğrenci, belediyenin geçmişte ne yaptığını görmeyi…
bir yurttaş, “Bu proje ne zaman başladı, kime verildi, kaça mal oldu?” demeyi ister.

Hepsinin ortak ihtiyacı şudur: Güvenilir bir web sitesi.
Çünkü web sitesi bir afiş değildir, bir “gösteri” hiç değildir.
O, bir ilçenin belleğidir.
Kamunun arşividir.
Halkın hakkıdır.

Şeffaflık orada başlar, sorumluluk orada görünür. Gerçekler orada saklanmaz—belgelenir.

Açık Bir Çağrı: Dijitalde İz Bırak

Eğer bu topraklarda kalıcı olmak istiyorsanız, dijitalde de iz bırakın.

Web siteniz olsun. Güncel olsun. Açık olsun.
Herkesin ulaşabildiği, sorgulayabildiği bir kaynak olsun.

Sadece göze değil, akla hitap eden bir mecra yaratın.
Gizlenmek için değil, görünmek için yayın yapın.

Sosyal medya saman alevi gibidir. Hemen parlar ama parladığı gibi hemen de söner.
Sonra sadece tek bir muhatabın görüşünü açıklar ama web sitesi konuyu hemencecik, alelacele değil, enine boyuna irdeleyerek tüm tarafların fikrini alarak dosya halinde sunar.

Kısacası;
Sosyal medya geçicidir.
Web sitesi ise kalıcı bir hafızadır.
Hafızası olmayanın ise geleceği belirsizdir.