Sapanca Gölü, sevgilim

Vaktiyle sevdalılar gelir, gölün kıyısında oturur, suya sevdalarını fısıldardı; şimdi para babaları her damlasına göz dikmiş, sanki gölün de bir yüreği yokmuş gibi. Cemal KARAAĞAÇ, Sapanca Gölü ‘ne duyduğu derin aşkı, betonlaşan kıyılara inat, Sapanca INFO okurlarıyla paylaştı.

---

---

Başka kentlerden ve başka insanlardan
başka nehirlerden ve deltalardan dönerken,
çıldırasıya bir özlemi sona erdirerek
varırdım sana…
Ülkemin doğusundan
kurak coğrafyalardan dönüyorsam
su düşleriyle buluşurdum sende.
Batısından geliyorsam sana eğer
suya düşmüş kırmızı bir gülün
aşklarını biriktirirdim.
Hep yenidendin sen,
hep özlenendin sen…

Kimi sabahlar
ürkek sularının minik dalgaları kıyılarına vururken,
henüz yalnızlığını kimselerle paylaşmamışken
antik yıllardan kalma bir alışkanlıkla
gözlerini incecik bir sis bürüdüğünde,
şahane bir yağmurun çisentisi
sularında sonsuz daireleri çoğaltırken,
bir de mevsim kışsa eğer
dalgalarına, yosun saçlarına düşen
küçük kar tanelerini avuçlarımda biriktirirdim ben de
senin için.
Ben sana birikirdim,
sen bana…

Yağmayan yağmurlar ve kardan söz edilerek bir gün
varlığına kastedildi senin.
Eskinin o uzun yaz günlerinde
ufuk çizgine ulaşma isteğiyle,
serin sularının ve gözlerinin albenisinde
var oluş efsaneni düşünürdüm,
düşünürdük daima.
Sapanca Gölü, sevgilim
sana artık ben diye yaklaşmıyorum
çünkü artık biz varız.
Senden, bizden çalınan yerlerde
gece ateşleri yakmaya başladık
birleşen sevdalarımızla.

Artık biliyoruz,
seni bizden, bizi senden çalmaya kalkışanlar var.
Biliyoruz,
bakanlıklar arası damgalı yazışmaları.
Biliyoruz,
sevdamızı yok etmeye çalışan çok uluslu sermayeyi,
Biliyoruz,
sahte kanunları, kof yönetmelikleri.
Biliyoruz,
sularının çekildiği yerlerdeki rant tuzaklarını
ve sevdamızı satanları
ve imzaları ve imzaları…

Sapanca Gölü, sevgilim
‘söz yok artık, eylem…’