İnsan dediğin, sorumluluğu sırtında, hayal kırıklıkları yüreğinde taşır da sonunda bir yalnızlığa düşer ya… Aleyna TÜTÜNCÜ, o yüklerin, o sızıların ve insanın içindeki derin yaraların sesi olmuş. Kaleminden dökülen ağıt gibi şiirlerini Sapanca INFO ’nun değerli okurlarıyla paylaştı. Her dizesinde bir yürek yarası, her kelimesinde bir iç çekiş saklı…
Velakin İnsan
Yabancı ellerde çürük bir dert ve dermansız,
Çözülmemeye müsait bir hayat,
İnsanların sonu olmayan telaşları,
Biten ve bittikçe tükenen umutları,
Her koşuşturduğu yollar da takılıp kalmaları,
Kalbine sor böyle yaşanır mı hiç.
İnsanın insana çektirdiği bu zulüme hasrete,
Boyun büküp usul usul beklenir mi hiç.
Ey makul insan,
Sen bilmez misin gönlün derdi çoktur,
Gönül yorgun düşer, yürek dilsiz kalır.
Ah yaralı insan,
Bilmez misin dünya imtihandır,
Yaşamak imtihan, ölmek imtihandır.
Derdin şifası değil üzerine atılan toprak,
Kendine vuslat olup baharları alın terine kazımaktır.
Ey hüznü peşleyen insan,
İnsanları insan yapan imtihan mıydı?
Sözün doğruluğu eriydi ,
Velakin insanın imtihanı yine insandı.
Yalnızlık
Ne kalabalık bugün etraf,
Bir matem havası esintisinde rüzgar.
Rüzgarın getirdiği o asil yalnızlık,
Ardından gelen titrek bir yağmur.
Havanın acımasızlığı sarmış koşuşturmaları,
Bir gürültü kopuyor öyle ılık ılık,
Azaltıyor yavaş yavaş o belli olmayan kalabalığı.
Önümde yalandan dizili onlarca sis,
Yolun sonu belli olmayan tuhaf tuhaf sokakların ardında bekleyen o çaresiz insanlar…
İşte tam da orada bekliyor beni yalnızlık,
Ardından beni içine çeken o derin yalnızlık.
Ne sessiz bugün etraf.Üstelik şemsiyem de kırık,
Paltom delinmiş ince ince dökülüyor yere cebimde son kalan umutlarım.