Merhaba Merhaba!

Merhaba! Hayallerle başlayan bir yolculuk, özgürlüğü keşfetmek ve kendi potansiyelini bulmak… Bu yazıda, tercihlerimle şekillenen hayatımı, yazarlık serüvenimi ve kendimi keşfetme sürecimi paylaşıyorum. Eğer sen de hayatının başrolünde olmak istiyorsan, satır aralarında buluşalım!

---

---

Günaydınlar.
Eğer sizi göremezsem, iyi günler, iyi akşamlar ve iyi geceler…

En sevdiğim filmin en sevdiğim repliğiyle başlayıp hepinize merhaba diyorum. Blog sayfamızın kıymetli yazarları ve değerli büyükleriyle bir arada olmak benim için bir zevk ve gurur kaynağı.

Size biraz kendimden bahsetmek istiyorum izninizle. Hayalleri ve idealleri olan, her şeye hevesli bir çocukken artık daha realist ve objektif düşünen bir genç kızım. Elbette tercihler hayatımızı etkiliyor; insan yaptığı tercihlerin sonuçlarını yaşar ki ben de yaşadım. Hayatımın en zor fakat en verimli dönemi geçtiğimiz dört aydı diyebilirim.

Hayat size her zaman tek bir işe yoğunlaşma fırsatını veriyorken, o işi en iyi şekilde yapmaya gayret edin sayın okuyucu, çünkü bu şans her zaman gelmiyor. Gel gelelim, benim bu dört ayım nasıl geçti? Hem üniversite, hem özel sektörde çalışmak, hem sosyal hayatı dengede tutmak hem de yazarlık kariyerime profesyonel olarak başlamak için çok çalışmam ve birçok şeyden fedakârlık etmem gerekti.

Sosyal medya hesaplarımı kapatarak başladım ki sayın okuyucu, sizi temin ederim ben tamamen Twitter ve Pinterest bağımlısı bir insandım. Şimdi yaşadığım hayat, gerçeklikten o kadar uzak ki hep böyle filmlerde işine tam odaklanan hayatsız insanlar olur ya, işte o hayatı yaşıyor gibiyim. Bu bana bile şaşırtıcı geliyor, fakat artık aramıyorum. Eskiden sevdiğim ve zamanımı boşa harcadığım alanları aramıyorum çünkü çok daha verimli alanları keşfettim. Hayatımı zevklerden arındırıp özgürlüğüme kavuştum.

Özgürlük derken, kendi irademle seçtiğim ve sorguladığım, içime sinerek karar verdiğim şeylerden bahsediyorum. Herhangi bir uygulamadan görüp beğendiğim, dış etkenler doğrultusunda beğenip ihtiyaç duyduğum hiçbir şey yok. Dolabımı biliyorum. Sevdiğim giyim tarzını biliyorum ve bu yetiyor.

Kendi hayatımı, bana sunulan ve sadece on saniyelik reels videolarında gördüğüm hayatlarla kıyaslayarak gidemediğim seyahatlere, alamadığım kıyafetlere, içemediğim kahvelere, çıkamadığım tatillere özenmiyorum. Kendi hayatımın başrolünü yaşıyor ve potansiyelimi keşfediyorum.

Bu durum bana beraberinde birçok kazanım getirdi. Aynı anda yapmam gereken birçok iş olduğunda sorun çözme yetim gelişti, vaktimi verimli ve sağlıklı kullanmayı öğrendim, dinlemenin ne kadar kıymetli olduğunu ve kimseyi hayatıma geçici ilişkilere heves edip almamam gerektiğini anladım. Beni hayatta öne çıkaran tek şeyin akademi olmadığını, kendimi geliştirebileceğim birçok alan olduğunu ve kısıtlı vakitte bile bir sürü kaynağa ulaşabileceğimi öğrendim. Önemli olan istemekmiş…

Ve dostluklar. Tabii ki dostluklar.
Kıymetli ve gözümün nuru dostlarım…

Beni ayakta tutan, daha kalem elimde ve ne yazacağımı bilmezken bile her zaman güler yüzle konuşarak bana ilham olan dostlarım. Biliyorum ki her dostluk, her ilişki sınanır; bu dünyada her şey sınanmasıyla mükelleftir sayın okuyucu. Bir ilişki kolay inşa edilmez, bunun için çaba gerektirir. İlmek ilmek işlemek gerekir. Âdeta bir dantel oyası işler gibi hassasiyet göstermek gerekir.

Artık güzel haberler verme vakti…
Güneş doğdu ve çiçekler açtı.

Şiiri yayınlanmayan her şair, dergi çıkarmak ister diyerek ilham aldığım bu yolda, ben kendi dergimi çıkaracağım. Bir insanın, daha konuşurken bile kendini yeteri kadar ifade edemediği noktada, ben kendi zihnimin en derinliklerini kâğıda döküyorum. Elbette kolay değil. Fakat yazmazsam nasıl yaşarım, bilmiyorum. Açıkçası ben bu dünyada iz bırakmak istiyorum sayın okuyucu.

Umarım sizinle bu satırların arasında karşılaşır ve belki bir gün tanışırız. Böyle yazdığıma bakmayın, çok komik ve zihni öbek öbek ayrılmış biriyim. Yazar olan karakterim daha edebi fakat diğer karakterlerim mizahı seven tipler.

Satırların sonuna geliyorum sayın okuyucu. Buraya kadar geldiysen eğer, çok memnun oldum.

Ben Nurefşan Baykul. Çabalayan ve her gün hayatına, sağlığına, yeteneğine şükreden biriyim.

Sen de kendi hayatını anlatabilirsin. Bu bana ilham verir.
Statüleri kaldırdığımız zaman hepimiz aynıyız, çekinmene gerek yok…

Eğer sizi göremezsem, iyi günler, iyi akşamlar ve iyi geceler…