Gelecek İçin Sapanca’ya Gelen Anadolu Çocukları

Bizler, üniversite eğitimi için Anadolu ’nun dört bir yanından Sapanca’ya gelen öğrencileriz. Ailemizden uzakta, kendi ayaklarımızın üstünde durmayı bu güzel ilçede öğreniyoruz. Yalnızca derslerimize değil, hayata da hazırlanıyoruz. Sapanca’nın kıymetli insanları, bizlere yüreklerinizde daha çok yer verin! Unutmayın, biz bugün öğrenciyiz, yarın ise ülkenin geleceği.

---

---

Sapanca…

Kimileri için, huzurun adı; göl kenarında dalgaların ritmiyle sakinleşen, doğanın kucağında yenilenen bir nefes…

Kimileri için, kaçış noktası; şehir hayatının gürültüsünden uzaklaşıp yeşilin ve mavinin kollarında huzur buldukları bir sığınak…

Kimileri için, doğayla bütünleşmenin en güzel hali; gölün durgun sularına yansıyan gün batımında hayallere dalmak, kuş cıvıltılarıyla güne uyanmak…

Kimileri için, sadece bir ilçe değil; anılar biriktirilen, hayatın telaşına kısa bir mola verilen ve ruhun dinlendiği bir yuva…

Peki, bizim için …

Bizler, Anadolu’nun dört bir yanından, omuzlarında taşıdığı gelecek umutları ile üniversite eğitimi almak için Sapanca’ya gelen gençleriz.

Sapanca bizim için sadece eğitim gördüğümüz bir ilçe değil; gelecek kaygımızı gidermek için umut bağladığımız, hayallerimizin ve memleketimize duyduğumuz özlemin iç içe geçtiği bir yuva.

Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi‘nde eğitim gören bizler, bazen okulumuzun sınıflarında bazen de kendi küçük ama ruhu Sapanca’da geleceğimizi arıyoruz.

Kimimiz dört duvar arasına sıkışmış sınavlara hazırlanıyor, kimimiz sabah okula gidip akşam çay bahçelerinde üç beş kuruş kazanmanın derdine düşüyoruz. Çünkü bizler, sadece diploma peşinde değiliz; asıl itibarıyla hayatın peşindeyiz.

Sabahın erken saatlerinde durakta beklediğimiz dolmuşlar gecikince okula yetişmeye çalışırken yaşadığımız telaş, öğle aralarında en uygun fiyatlı yemeği bulmak için mekân mekân dolaşmamız, ders çıkışlarında part-time işimize yetişmek için yaptığımız koşu… İşte bizim gündelik hayatımız.

Sapanca’da sabahları sisin arasından süzülen umut gibi biz de belirsizliklerin içinde kendimize yol açmaya çalışıyoruz. Bir tarafımızda yemyeşil Samanlı dağları diğer tarafımızda masmavi Sapanca gölü…

Dışarıdan bakınca her şey huzur veriyor ama içimizde kopan fırtınaları kimse bilmiyor. Kiralar aldı başını gidiyor, öğrencinin bütçesi markete yetmiyor, sosyal hayat desen yok denecek kadar az. Kimi zaman sahilde yürüyerek kafamızı dağıtıyoruz, kimi zaman da arkadaşlarla çay bahçelerinde saatlerce oturup dertleşiyoruz. Çünkü en büyük lüksümüz, birbirimizin yoldaşı olmak…

Öğrenciyiz Ama Yabancı Değiliz!

Yerel halkın gözünde biz öğrenciler bazen “gürültücü tipler”, bazen de “kısa süreli misafirler” olarak görülüyoruz. Oysa biz sadece Sapanca’yı bir parçamız gibi benimsemeye çalışıyoruz. Esnafından alışveriş yapıyor, sokaklarında yürüyüp havasını soluyor, her köşesinden bir şeyler öğreniyoruz. Ama ne yazık ki, kimi zaman bir esnaftan “Öğrenciler olmasa işimiz zor” sözlerini duyuyoruz, kimi zaman da ev sahiplerinden “Siz burada geçicisiniz” cümleleriyle karşılaşıyoruz. Oysa biz de buradayız, bu kasabanın bir parçasıyız. Hem öğrencilik hayatını sürdürüyor hem de yaşamayı Sapanca’da öğreniyoruz.

Üniversite kampüslerinin bir havası vardır. Büyük şehirlerde okuyan arkadaşlarımızdan kampüs hayatına dair duyduğumuz şeyleri, Sapanca’daki yaşantımızla karşılaştırıyoruz. Kimileri çimenlerin üstüne oturup sohbet eder, kimileri bankta oturup uzaklara dalar, memleketini ve ailesini düşünür. Gülüşmeler sessizlikle beslenir bazen… Sonra dersine yetişmeye çalışan biri koşarak geçer yanınızdan, özlemleri, hüzünleri ve sevinçleriyle birlikte…

Sonra fark ediyoruz ki, aslında bizim kampüsümüz Sapanca’nın ta kendisi…

Bazen bir parkın bankında dertleşiyor, bazen göl manzarasında hüzünleniyoruz. Sonra hepsinden sıyrılıp okula gidiyoruz, bazen sessiz, bazen yorgun giriyoruz sınıflarımıza… Ama her zaman umutla ve dimdik durarak devam ediyoruz hayatlarımıza…

Bu sebeplerle Sapanca, bizim için sadece bir durak değil, bir yuva gibi. Belki geçiciyiz ama bıraktığımız izler kalıcı olabilir.

Bir Çağrı; Bağrınızda Bize Daha Çok Yer Açın!

Sapancalı büyüklerimiz,

Sizler kendi çocuklarınızı başka şehirlere üniversiteye gönderirken nasıl bir özlem ve umutla yolcu ediyorsanız, bizim anne babalarımız da aynı duygularla bizi Sapanca’ya gönderdi. Hepimizin ailesi uzaklarda. Biz de burada yeni bir hayat kurmaya, bir düzen oturtmaya çalışıyoruz, tıpkı sizin uzaklarda ki çocuklarınız gibi.

Unutmayın ki, bizler de sizin çocuklarınız gibi yeni bir hayatı Sapanca’da inşa etmeye çalışıyoruz. Bize gösterdiğiniz ilgi ve anlayış, bizi daha da güçlendirir. Sapanca’yı sadece bir durak değil, bir yuva yapmak elimizde. Birlikte, bu güzel ilçeyi hepimiz için daha da anlamlı kılabiliriz. Yeter ki, bizlere yüreklerinizde daha çok yer açın!

Sapanca Sahilinde Kurulan Hayaller

Bazen arkadaşlarımızla Sapanca sahilinde yürürken hayaller kuruyoruz. Belki Sapanca’da kalır, iş kurar, Sapanca’nın bir parçası oluruz… Belki de Anadolu’nun başka bir köşesinde kuracağımız hayatı anlatırken, “Sapanca’ya çok şey borçluyuz” deriz. Ama şunu iyi biliyoruz ki, Sapanca bize çok şey kattı. Hem güzel anılar biriktirdik hem de hayatın zorluklarına karşı dimdik durmayı öğrendik.

Evet, belki cebimizde fazla paramız yok. Belki sosyal hayatımız büyük şehirlerdeki gibi renkli değil. Ama içimizde öyle bir hırs var ki, öyle bir umut var ki, her şeyi aşacağımıza inanıyoruz. Çünkü Sapanca bize, göl gibi durgun kalmamayı, dağlar gibi sağlam durmayı öğretti.

Ve şunu da unutmayın lütfen: Anadolu çocuğu gittiği her yere sadece kendini değil, ruhunu da götürür. Bizler de buraya umutlarımızı, hayallerimizi, özlemlerimizi ve mücadelemizi getirdik. Kim bilir, belki bir gün hayallerimizi gerçeğe dönüştürmüş olarak, Sapanca gölü kenarında yeniden buluşur, geçmiş günleri yâd ederiz…

Çünkü biz, Sapanca’da sadece öğrenci olmadık, yaşamayı, mücadele etmeyi ve umutla ilerlemeyi öğrendik. Ve bu, bize hayat boyu yetecek bir ders oldu.